Mijn eerste marathon (2005)

Ik heb van Ruud Sundermeijer een aantal digitale versies van de Spetters gehad. De oudsten daarvan dateren van 2005. Ik heb er vanavond eens in zitten grasduinen en kwam in nr. 2 van 2005 een leuk verslag tegen, wat ik hier nog maar eens naar voren haal. Het is het verslag van iemand die voor het eerst een marathon heeft gelopen. En een marathon, inclusief de voorbereiding, is echt een heel bijzondere ervaring! Ikzelf, Dick Hordijk, ben er aan verslaafd. Helaas zit het er voor mij mogelijk niet echt meer in vanwege mijn hartprobleem vorig jaar. Het betreffende verslag is van Cor van der Linden. Ik ben zelf in 2004 begonnen met een marathon lidmaatschap bij Spirit en heb op 4-4-2004 mijn eerste marathon gelopen. Het jaar erna (2005 dus) was ik geen lid en zou ik ook geen marathon lopen. Hoe het uitpakte kan je aan het eind van deze blog lezen.

Ik vind het verslag van Cor echt geweldig! Ik heb vanaf, waarschijnlijk, 2006 een tijdje samen met Cor getraind en opgetrokken bij loopwedstrijden. Helaas heeft hij vanwege problemen met zijn knie zijn loop carrière moeten beëindigen. Hij is nu fanatiek wielrenner. Afgelopen zondag ben ik gaan fietsen, omdat ik nu ook een knieprobleem heb (gescheurde meniscus) en toevalligerwijs haalde Cor me op de terugweg op de Haringvlietbrug in. Samen zijn we met nog twee andere fietsers (Harrie Vendeloo en Hans Visser) naar Oud-Beijerland gefietst. Zo, genoeg gezwets vooraf. Nu HET verhaal van Cor uit 2005.

Spiritleden, die in 2005 de Rotterdam marathon uitliepen.
Het gebruikelijke fotomoment op de eerste dinsdagavondtraining na de marathon. 

 

Rotterdam Marathon 2005

"Wanneer mag ik van mijn roze wolk afkomen, Jim?". 's Avonds belde ik Jim van de Veerdonk op, om hem nogmaals hartelijk te danken voor zijn 'sleurwerk' en morele steun bij mijn eerste marathon. "Blijf er maar lekker een paar dagen van genieten, je hebt het dik verdiend!" was zijn antwoord.

Daar ben ik nu nog steeds mee bezig. Wat een heerlijk gevoel! Ik heb het volbracht!! Een marathon uitgelopen, wat fantastisch. Wie had dat gedacht!

Gisteren belden natuurlijk veel vrienden, familie en kennissen op, hoe het me vergaan was in Rotterdam. Het leek de telefoonkamer van de PTT wel! En iedere keer betrapte ik mezelf erop dat ik mijn verhaal deed met een grote glimlach.

's Morgens werd ik om 05.00 uur al wakker. Van de zenuwen waarschijnlijk. In gedachten had ik Rotterdam al 100 keer gelopen, maar nu was de echte dag! Nu ging het erom of al de trainingsarbeid eruit zou komen. Je kan mij beter het moeilijkste concert laten spelen, dan voor het eerst een marathon te lopen. Bij een concert heb ik mijn zenuwen beter in de hand!!

Met onze loopgroep vertrokken we naar Rotterdam. Gezamenlijk zoiets doen is het leukste, daar we veel trainingsuren samen doorgebracht hebben.

Bij het Hiltonhotel aangekomen, proefden we de spanning en de bijzondere sfeer al een beetje. Zeker deze sfeer van deze dag zal me nog lang bijblijven. Duizenden mensen, lopers als wel publiek, zijn er met één gedachte; er een zo'n leuk mogelijke dag van te maken. Iedereen is gelijkgezind.

Na een half uur zenuwachtig in het startvak te hebben gewacht, begint de meute te bewegen. Het canon hebben we niet eens gehoord(zenuwen?).

Wat een mensenmassa langs de kant, wat een ambiance! De eerste kilometers moet je erg oppassen voor lopers die inhalen en vooral plastic zakken. Gewoon meelopen en genieten. Heerlijk. De eerste 15 km liepen vanzelf. Lekker rustig tempootje aangegeven door Jim. We hadden afgesproken samen te starten en samen te finishen.

Op verschillende plekken had ik vrienden en familie gepost, die voor de broodnodige extra foerage zorgden. Dit werkte perfect! 'Op Zuid' begon het te regenen. We merkten het eigenlijk niet eens. Je bent zo gefocust op waar je mee bezig bent.

Wat een publiek ook overal! Vooral bij Slinge stond het rijen dik ! Het gaf een extra stimulans om lekker in het juiste tempo door te lopen. Onderweg zeiden we meerder keren tegen elkaar, hoe fantastisch het toch eigenlijk wel is om mee te doen!

John Dalessi liep ook met ons op, maar bleek vanaf de 2e keer Erasmusbrug toch in een betere vorm te steken dan ik. We moeten hem dan ook laten gaan.

We naderden het 30 km punt. Oei oei….wat is dat? Wat voel ik in mijn beide kuiten?….Inderdaad, KRAMP !

Nou ja, niets aan te doen, doorlopen! Naarmate de wedstrijd vorderde, werd de kramp steeds erger. Voor mij was het een nieuwe ervaring om kramp te krijgen. In geen van de trainingslopen had ik ergens last van gehad, maar juist nu wel! Voor iedereen is het Kralingse Bos een martelgang, maar voor mij zeker. Soms kon ik 500 meter rennen, voordat ik mijn kuiten weer moest oprekken. Gelukkig had ik mijn mental coach bij me, die me er perfect doorheen loosde! BEDANKT JIM!!

De laatste kilometers was echt aftellen. Gelukkig stonden veel bekenden en mijn familie opgesteld in het laatste stuk van het parcours. Kilometer voor kilometer naderden we de Coolsingel. En inderdaad….als je de laatste bocht maakt richting finish komt er een bijzonder gelukzalig gevoel over je heen. Al ver voor de finish kon ik het niet nalaten om al die Rotterdammers, die zo stonden te juichen, te laten zien wat voor een topprestatie we leverden op die gedenkwaardige 10e april. De laatste honderden meters liep ik juichend en met mijn armen in de lucht. Samen met mijn loopmaat Jim kwamen we over de finish. VOLBRACHT!!

Wat een gevoel, prachtig, geweldig! Alle superlatieven schieten tekort.

MIJN EERSTE MARATHON!!

De tijd (hoewel minder belangrijk) was toch nog netjes: netto 4.10.06. Nog steeds zit ik hier met een brede glimlach. Ook als ik dit schrijf! Rest me nog een paar mensen te bedanken.

Trotse Cor van der Linden in 2005! (Bron: Spetters Nr. 2 - 2005)

Ten eerste mijn familie. Zoals elke marathonloper weet, is het een knap asociale bezigheid, dat trainen. Ik zal het goedmaken!! Dan de trainers, die me uitstekend begeleid hebben in de voorbereidingstijd. Zo ook al mijn trainingsmaatjes van groep 3A. Met heel veel plezier hebben we alle voorbereidingen gedaan. En gezellig was het zeker!

 

Tot slot hulde aan mijn 'haas' van de dag .... JIM!! Zonder jou zou het een stuk zwaarder geweest zijn, JIM. Bedankt! Tot de volgende!!!

 

Cor van der Linden

Ik had zelf in 2005 niet getraind voor de marathon, maar sportte dat jaar wel veel. Drie dagen voor de marathon kreeg ik koorts. De "marathonkoorts" om precies te zijn. Ik kon een startnummer van iemand overnemen en heb vervolgens de marathon gelopen en net zo veel genoten als Cor!