Bij een vereniging die al zo lang bestaat, horen
tradities. Een aantal jaren was het kamp tijdens Pinksteren één van deze
tradities. De junioren trokken in dat weekend naar Weert om daar mee te doen
aan de Moonen Meerkampen. Er werd overnacht in tenten op een kleine camping die
volledig afgehuurd was voor de Spirit-atleten. Een soort kamperen bij de boer.
Het weekend begon eigenlijk altijd met de traditionele file, want in die tijd
gebeurde er nogal wat in het zuiden. Eerst had je de drukte rondom Eindhoven
vanwege rockfestival Dynamo Open Air en dan was er natuurlijk ook altijd het
drukke verkeer naar Pinkpop in Landgraaf. Maar dat mocht de pret niet drukken,
want vaak kwam je aan en was je tentje al opgezet door de enthousiaste
begeleiders die in de ochtend al naar Weert gingen om alles in orde te maken.
Wat een luxe!
Het weekend bestond uit een wedstrijd, veel gezelligheid, laat naar bed en
wonder boven wonder toch altijd prima prestaties. Overdag hing iedereen op de
baan rond voor de eigen wedstrijd of om anderen aan te moedigen. En ’s avonds
was er een kampvuur, werd er gevoetbald of moesten sommige druk aan het
huiswerk.
Vaste onderdelen tijdens het weekend waren toch wel het zwemmen bij de IJzeren
Man en de viering van St. Slurf. Dat laatste is een heel verhaal dat in de loop
der jaren een eigen leven is gaan leiden. Maar het heeft te maken met een
onbedoeld grappige vraag over de slang van een pomp voor het luchtbed.
Uiteindelijk is dat een traditie geworden met eigen lied en al. St. Slurf wordt
om middernacht heel Limburgs gevierd met een goede punt vlaai die je, zoals dat
in Limburg hoort, uit de hand eet.
De eerste edities van dit kamp werden onder andere georganiseerd door Peter
Gelderblom en de families Van Leenen en Nohlmans. Na een paar jaar stilte is
het stokje weer opgepakt onder andere onder begeleiding van de families
Nohlmans, Rosmolen en Fok. Helaas kwam er op een bepaald moment een loting op
de meerkamp en is de meerkamp op een bepaald moment helemaal uit het
wedstrijdprogramma verdwenen. Zo kwam er een einde aan een mooie traditie.
Wederom hartelijk bedankt, Mirjam Goudswaard!!
Maar ook nu zijn er nog geweldige juniorenkampen hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten